ประวัติอัลเลน ไอเวอร์สัน

อัลเลน ไอเวอร์สัน เกิดเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2518 ที่คาบสมุทรเวอร์จิเนียร์ เป็นบุตรของนาย อัลเลน บรอตัน (Allen Broughton) และนางแอน ไอเวอร์สัน (Ann Iverson) พ่อของเขาทิ้งครอบครัวไป เหลือแค่แม่ซึ่งขณะนั้นอายุเพียง 15 ปีอยู่ดูแลอัลเลนและน้องสาวเขาที่ชื่อ แบรนดี (Brandy) เมื่อเขาเกิดไม่นานนัก ยายของเขาซึ่งเป็นเสาหลักครอบครัวก็ได้เสียชีวิตไป เมื่อปี พ.ศ. 2534 อัลเลน แบรนดี และแม่ ก็ได้สมาชิกใหม่ในครอบครัว คือ ไลชา (Leisha) ซึ่งป่วย อัลเลนมักมีหน้าที่ดูแลน้องสาวของเขาซึ่งได้แก่ แบรนดี (เกิด พ.ศ. 2522) และ ไลชา (เกิด พ.ศ. 2534) โดยเฉพาะไลชาซึ่งมีปัญหากับเปลเพราะมีอาการชักบ่อย

ภาระค่าใช้จ่ายด้านการแพทย์ทำให้ครอบครัวมีหนี้สินมาก พ่อเลี้ยงของอัลเลน ไมเคิล ฟรีแมน (Michael Freeman) ติดคุกอยู่บ่อย ๆ หลังจาก ฟรีแมน ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในปี 2534 เขาก็ตกงานและถูกจับในข้อหาพกยาเสบติดเพื่อจำหน่าย ฟรีแมนเป็นคนที่สอนไอเวอร์สันให้เล่นบาสเกตบอลจนเก่ง ในอดีตไอเวอร์สันเคยโทษพ่อเลี้ยงเขาแต่ปัจจุบันกลับภูมิใจในฟรีแมน ไอเวอร์สันเคยพูดไว้ว่า "เขาไม่เคยปล้นใคร" "เขาเพียงต้องการหาเลี้ยงครอบครัวเขา" ไอเวอร์สันพูดถึงวัยเด็กของเขาว่า "ตอนกลับถึงบ้าน ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีอาหาร บางครั้งก็ไม่มีน้ำ ตอนที่มีน้ำก็ไม่มีน้ำร้อน อาศัยในบ้านที่ท่อน้ำทิ้งแตกข้างใต้พื้น และต้องทนดูน้องสาวใส่ถุงเท้าเดินในบ้าน เพราะพื้นเปียกจากท่อรั่ว กลิ่นเหม็นทำให้น้องสาวป่วย"

มีคนสองคนที่เป็นแบบอย่างให้ไอเวอร์สันตอนยังเด็ก คือ แม่ของเขา และ โทนี คล็ก (Tony Clark) คนที่ไอเวอร์สันใกล้ชิดมาก เมื่อไอเวอร์สันโดดเรียน โทนี จะบอกกับแม่ไอเวอร์สันให้เธอมาจัดการ โทนีมีปัญหากับครอบครัวและเพื่อนสาว เขาถูกฆ่าตายตอนไอเวอร์สันอายุ 15 ปี ไอเวอร์สัน ไปคบกับ อันเดร สตีล (Andre Steele) แต่ตอนนี้ไอเวอร์สันเป็นคนดูแลสตีลแทน

ตอนที่เขาอยู่ที่ บีเทลไฮสคูล (Bethel High School) ในแฮมพ์ตัน ไอเวอร์สันเป็นนักกีฬาอเมริกันฟุตบอลและบาสเกตบอลที่เก่ง เขาได้รับการเสนอทุนจากทั่วประเทศเพราะเขาเล่นตำแหน่งควาเตอร์แบคพาทีมไปคว้าแชมป์ประจำรัฐระหว่างที่อยู่ปีที่ 3 ช่วงที่เขากำลังนำทีมบาสเกตบอลแข่งชิงแชมป์รัฐอยู่นั้น เขาก็ไปเล่นโบว์ลิงกับเพื่อนในวันวาเลนไทน์ปี 2536 ก็เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทขึ้นระหว่างเพื่อนเขาซึ่งเป็นคนผิวดำและวันรุ่นผิวขาวหลายคน

ไอเวอร์สันอ้างว่าเรื่องวิวาทกันเกิดจากการเหยียดสีผิว เขาถูกกล่าวหาว่าเอาเก้าอี้ทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง เขาและเพื่อนอีกสามคนก็ถูกจับ ตอนอายุ 17 ปีไอเวอร์สันถูกตัดสินว่ามีความผิด และมีโทษจำคุก 15 ปี แต่ให้ลงอาญา 10 ปี ทุนการศึกษาต่าง ๆ ถูกยกเลิก เขาใช้เวลาสี่เดือนในเรือนจำพิเศษเมืองนิวพอร์ตนิวส์ซิตี (Newport News City Farm) ก่อนที่จะได้รับอภัยโทษโดยผู้ว่าการรัฐเวอร์จิเนีย ในปี 2538 ศาลอุทธรณ์ของเวอร์จิเนียก็กลับคำตัดสินเนื่องจากหลักฐานไม่ชัดเจน

ระหว่างที่ไอเวอร์สันจำคุกอยู่นั้น แม่ของเขาก็ได้ไปอ้อนวอนโค้ชมหาวิทยาลัยจอร์จทาวน์ จอห์น ทอมป์สัน (John Thompson) ให้ช่วยเหลือลูกเมื่อธันวาคม 2536 ฤดูใบไม้ผลิของ 2537 โค้ชได้ไปเยี่ยมไอเวอร์สันที่ไฮสคูล ริชาร์ด มิลเบิร์น (Richard Milburn High) ที่รับนักเรียนที่มีปัญหาโดยเฉพาะ และเสนอทุนให้ไอเวอร์สัน โดยมีข้อแม้ว่าจะถูกส่งกลับหากไม่ทำตามกฎของโรงเรียนและโค้ช

ตอนที่เรียนอยู่ที่จอร์จทาวน์ ไอเวอร์สันเรียนสาขาศิลปศาสตร์ ซึ่งยังเป็นที่รู้จักในปัจจุบันสำหรับภาพล้อเลียนเพื่อนร่วมทีมและดารา

เนื่องจากปัญหาทางการเงินของครอบครัว ไอเวอร์สันเรียนเพียงสองปีและหันไปเล่นอาชีพ ไอเวอร์สันได้รางวัลผู้เล่นเกมรับแห่งปี (Defensive Player of the Year) ของกลุ่มบิ๊กอีส (Big East) สองปี รางวัลผู้เล่นหน้าใหม่แห่งปี (Rookie of the Year) เหรียญทองการแข่งขัน World University Games ที่ญี่ปุ่นปี 2538 ระหว่างที่เรียน

ในเอ็นบีเอ

หลังจากเล่นให้จอร์จทาวน์มาสองปี อัลเลน ไอเวอร์สัน ถูกดราฟเป็นคนแรกในการดราฟผู้เล่นเอ็นบีเอในปี 2539 (ค.ศ. 1996) โดยทีมฟิลลาเดลเฟีย เซเว่นตี้ซิกเซอรส์ ไอเวอร์สัน สามารถพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นพอยท์การ์ดที่เก่งคนหนึ่งในเวลาไม่นานนัก ในเกมแรกที่เล่นเขาสามารถทำได้ 30 คะแนน และได้เลือกเป็นผู้เล่นหน้าใหม่แห่งปี (Schick Rookie of the Year) ของฤดูกาล 1996-97 (พ.ศ. 2539-40) โดยไอเวอร์สันเล่นได้เฉลี่ย 23.5 แต้ม (เป็นอันดับหกในเอ็นบีเอ) 7.5 แอสซิสต์ (อันดับ 11) และ 2.07 สตีล (อันดับ 7) นำผู้เล่นปีแรกคนอื่น ๆ ทั้งหมด

ถึงแม้ว่าเขาจะเล่นได้ดีในสนาม ไอเวอร์สันมักไม่ลงรอยกับสื่อมวลชน และมักถูกผู้เล่น โค้ช นักข่าว พูดถึงเรื่องการไม่เคารพผู้เล่นอื่น และเรื่องการเล่นแบบเห็นแก่ตัวของเขา โดยใช้สถิติที่แย่ของทีมแม้ว่าผลงานส่วนตัวของไอเวอร์สันจะดีมาเป็นข้อสนับสนุน

ในฤดูกาลต่อมา (1997-98) แม้ว่าไอเวอร์สันจะได้คะแนนเฉลี่ยน้อยลงเป็น 22 คะแนนต่อเกม แต่เขาก็เล่นเป็นทีมมากขึ้น ในฤดูกาล 1999-2000 (พ.ศ. 2542-43) ไอเวอร์สัน ก็ได้นำทีมเข้ารอบเพลย์ออฟเป็นครั้งแรก เขาเล่นได้ดีในปีนั้น เป็นผู้เล่นที่ทำคะแนนสูงสุดในเอ็นบีเอ ได้เล่นเป็นตัวจริงในเกมรวมดารา ไอเวอร์สันลงเล่นในเกมเพลย์ออฟทั้ง 10 เกม เฉลี่ยเกมละ 44.4 นาทีแม้ว่าจะมีปัญหาบาดเจ็บ เฉลี่ยในเพลย์ออฟได้ 26.2 แต้ม 4.5 แอสซิสต์ 4.0 รีบาวด์ และ 1.20 สตีลต่อเกม และทำคะแนนสูงสุด 40 คะแนนในเกมเปิดของรอบแรกกับชาล็อต เมื่อ 22 เมษายน

ฤดูกาลที่ไอเวอร์สันเล่นได้ดีที่สุดน่าจะเป็น ฤดูกาล 2000-01 (พ.ศ. 2543-44) เขาพาทีมชนะรวดสิบเกมแรกของฤดูกาล ได้รับรางวาลผู้เล่นทรงคุณค่าในเกมรวมดารา ทำคะแนนและสตีลสูงสุดในเอ็นบีเอ และนำทีมเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศไปพบกับ ลอสแอนเจลิส เลเกอรส์ ซึ่งมีแชคิล โอนีล และ โคบี ไบรอันต์